O nowelizacji Kodeksu Karnego Wykonawczego z sierpnia 2022 r. mówi się dużo, a to głównie za sprawą istotnych zmian w zakresie kontaktów skazanych i tymczasowo aresztowanych z ich rodzinami i obrońcami. Nowelizacja zawiera jednak jeszcze jedną istotną – nową regulację, o której to mówi się znacznie mniej, a która to jest szczególnie niekorzystna dla skazanych i jednocześnie – znacznie trudniejsza do wychwycenia w gąszczu zmienianych nowelizacją przepisów.
O czym mowa?
O postanowieniu w przedmiocie bezprawnego utrudniania wykonania kary pozbawienia wolności. Postanowienie takie ma być wydawane przez Sąd, jeśli skazany – działając w zamiarze utrudniania wykonania kary pozbawienia wolności, ucieka lub działania w celu ucieczki/ukrycia się, podejmuje.
Po pierwsze,
istnieje duże ryzyko, że Sąd mylnie odczyta zamiar skazanego – ustawodawca nie przewidział żadnej gwarancji, że przed wydaniem postanowienia skazanego należy wysłuchać bądź decyzję taką oprzeć na konkretnych dowodach (np. na wywiadzie kuratora w miejscu zamieszkania skazanego). Wszystko więc to, co Sądowi nasunie podejrzenie ucieczki/ukrycia się – w istocie może stać się podstawą do wydania takiego orzeczenia.
Z nowych regulacji nie wynika, który sąd ma wydać takie postanowienie – praktyka sugeruje jednak, że będzie to Sąd I instancji, który wydał wyrok (nawet jeśli skazany składał apelację do Sądu II instancji). Z kolei brak regulacji w zakresie terminów do wniesienia zażalenia sugeruje, że będą to terminy ogólne, zatem będziemy mieć do czynienia z krótkim, standardowym 7-dniowym terminem. Dalsza konstrukcja nowego przepisu wskazuje, że zażalenie rozpoznaje sąd wyższej instancji, który od momentu jego wpływu będzie miał na to 7 dni.
Co jednak najistotniejsze,
skutki niezaskarżenia w terminie postanowienia w przedmiocie bezprawnego utrudniania wykonania kary pozbawienia wolności, będą doniosłe i długofalowe. Przede wszystkim, odpis prawomocnego orzeczenia przesyłany jest do Dyrektora Zakładu Karnego, który wydaje przecież opinię o skazanym, gdy ten ubiega się później o warunkowe przedterminowe zwolnienie. I tutaj najważniejsze – nowelizacja zmienia również Kodeks karny w tym zakresie. Wprost stanowi, że w przypadku, gdy wobec skazanego prawomocnie stwierdzono, że bezprawnie utrudniał wykonanie kary pozbawienia wolności (postanowienie jest już w aktach osobowych skazanego!), warunkowe przedterminowe zwolnienie możliwe jest nie po połowie odbytej kary (jak standardowo), ani nawet po odbyciu 2/3 jej wymiaru (jak przy recydywie podstawowej – art. 64 §1 k.k.), ale skazany ten traktowany jest jak multirecydywista z art. 64 §2 k.k. i o warunkowe przedterminowe zwolnienie może ubiegać się dopiero po odbyciu ¾ kary.
Na koniec wspomnę jedynie, że oba przepisy – zarówno wprowadzające instytucję postanowienia w przedmiocie bezprawnego utrudnienia wykonania kary pozbawienia wolności (nowy art. 14b k.k.w.), jak i przepis zaostrzający warunki przedterminowego zwolnienia (nowy 78 § 2 k.k.) – wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.
Reasumując
nigdy nie ignoruj wydawanych wobec Ciebie decyzji przez Sąd i inne organy.
Jak widać, choć od razu mogą one nie rzutować na Twoją sytuację wprost, to ich konsekwencje mogą pojawić się znacznie później, a po upływie terminów na ich zaskarżenie – są niestety nieodwracalne.
Masz wątpliwości? Nie zgadzasz się z orzeczeniem? Dopytaj, upewnij się, co to dla Ciebie oznacza.
Zapraszam do kontaktu.
adw. Edyta Chmura-Szczecińska
Szukasz informacji o prawie karnym? Sprawdź nasze pozostałe wpisy – kliknij tutaj!
Zajrzyj też na naszego Facebooka!